Richting geven in plaats van geleefd worden.
Drie vrouwen – een cliënt, een psycholoog en een manueel werkend therapeut – ontmoeten elkaar wanneer één van hen hulp zoekt. Het verlangen om baas te zijn over eigen leven en lichaam geeft de richting aan een reis die ingezet wordt. Zelf richting geven in plaats van geleefd te worden. In plaats van geleefd te worden door onbewuste en vastgeroeste patronen. En dan – geïnspireerd door een voorstelling over een andere persoonlijke reis – wordt ook dit reisverhaal opgetekend. En kiezen ze ervoor met dit verhaal het toneel op te gaan.
Reizen en je weg vinden.
Rijs vertelt het verhaal van die ontmoeting. Drie vrouwen die samen reizen. Een verhaal over vastlopen en dan blijven bewegen. Over samen onderweg zijn en tegelijk alleen. Over je weg vinden. Je individuele weg. Het vertrekpunt onder ogen zien, onderweg gaan. En, wie weet, ook ergens aankomen? En dan ook heel concreet, de weg vinden binnen het zenuwstelsel, het eigen lichaam waar die ervaringen sporen hebben achtergelaten. Tegelijk de weg vinden binnen de vaak overweldigende systemen en instanties die de huidige samenleving kenmerken. Op deze reis worden de rollen en posities binnen die systemen uitgedaagd en bevraagd. En komen ze in beweging.
Zou het onder ogen zien van je persoonlijke verhaal en het delen iets kunnen opleveren? En zou juist het persoonlijke van betekenis kunnen zijn voor het geheel?
Niet over therapie, maar vooral over onderweg zijn.
Rijs vertelt het verhaal van een vrouw in therapie. Via oefeningen, gesprekken en lichaamsgerichte interventies voelt de vrouw zich gaandeweg minder een vreemde in haar eigen leven en in haar eigen lichaam. Rijs gaat echter vooral niet alleen over therapie. Het is een verhaal over onderweg zijn, op welke plek dan ook. En gaandeweg ontdekken dat persoonlijke verhalen betekenis hebben. En de zo noodzakelijke betekenis geven aan de verschillende grotere systemen waarbinnen we als individu functioneren.
